leki immunosupresyjne - przegląd

leki immunosupresyjne - przegląd

Postprzez BT37 » 07 Mar 2010, 01:14

Leki immunosupresyjne, immunosupresory, immunosupresanty – leki które hamują lub zapobiegają aktywności układu immunologicznego.

ZEWNĘTRZNE:

Protopic:
Wskazania: Leczenie umiarkowanych i ciężkich postaci atopowego zapalenia
skóry w przypadkach braku dostatecznej odpowiedzi lub braku tolerancji na
leczenie konwencjonalne, takie jak miejscowe stosowanie kortykosteroidów.

Dawkowanie: Zewnętrznie. Cienką warstwę maści należy nanieść na
zmienioną chorobowo powierzchnię skóry. Dawkę i częstotliwość stosowania
leku ustala lekarz. Preparat może być stosowany na każdą część ciała,
włączając powierzchnię twarzy, szyi oraz obszarów zgięć, z wyjątkiem
błon śluzowych. Preparatu nie należy stosować pod opatrunkiem okluzyjnym.
W trakcie leczenia należy ograniczać narażanie skóry na działanie
światła słonecznego oraz unikać światła UV pochodzącego z solarium, leczenia
UVA lub UVB w połączeniu z psoralenami (PUVA). W ciągu 2 godzin od
zastosowania preparatu nie należy stosować środków zmiękczających na tę
samą powierzchnię. Nie stosować u dzieci poniżej 2 lat.

Możliwe skutki uboczne: Miejscowe pieczenie, świąd, rumień, ból,
podrażnienie, wysypka, wyprysk opryszczkowy, opryszczka zwykła, opryszczka
wargowa, zapalenie mieszków włosowych, nietolerancja alkoholu, trądzik.

Poinformuj lekarza:Gdy masz nadwrażliwość na takrolimus, wrodzone lub
nabyte upośledzenie odporności. Gdy przyjmujesz leki immunosupresyjne. Jeśli
jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz
piersią. Nie wolno stosować preparatu u kobiet w ciąży. W trakcie leczenia
preparatem nie jest zalecane karmienie piersią.
Protopic jest produktem dermatologicznym, który pozwala na zmianę
nieprawidłowej odpowiedzi odpornościowej i przeznaczony jest do leczenia
umiarkowanego i ciężkiego atopowego zapalenia skóry, stosowany również w leczeniu
łuszczycy. Uwzględniając wchłanianie systemowe takrolimusu, mimo jego
minimalnego poziomu, oraz możliwość immunosupresji, maść zawierająca
takrolimus przeznaczona jest do stosowania wyłącznie u osób dorosłych,
których nie daje się skutecznie wyleczyć konwencjonalnymi sposobami lub, które
nie tolerują zwyczajowo stosowanych substancji. Ponieważ wpływ takrolimusu
na system immunologiczny dzieci nie został ustalony, do leczenia dzieci (od
2 roku życia), których nie dało się skutecznie wyleczyć konwencjonalnymi
sposobami wskazane jest stosowanie wyłącznie maści 0,03%. Protopic
powinien być zapisywany jedynie przez lekarzy posiadających doświadczenie w
leczeniu atopowego zapalenia skóry.
W toku prób klinicznych zbadano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania
maści Protopic 0,1% i 0,03% w leczeniu atopowego zapalenia skóry u
dorosłych i dzieci. Badania wykazały, że Protopic jest skuteczny w leczeniu
ostrych nawrotów umiarkowanego i ostrego atopowego zapalenia skóry.

Najczęściej występujące zdarzenia niepożądane zaobserwowane w trakcie
leczenia były to zdarzenia niepożądane w miejscu zastosowania leku
(pieczenie skóry, pokrzywka, rumień). Należy ograniczyć do minimum działanie na
skóręświatła słonecznego oraz promieni ultrafioletowych (UV) w
solarium. W trakcie stosowania maści Protopic należy unikać terapii z użyciem
promieni UVB lub UVA w połączeniu z psoralenami (PUVA).

Na podstawie przedłożonych danych dotyczących skuteczności i
bezpieczeństwa, CHMP stwierdził, że skuteczność Protopicu dla zatwierdzonych
wskazań została udowodniona w sposób wystarczający
oraz, że przedstawia on wystarczający profil ryzyka/korzyści i z tego
względu zalecił wydanie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu.

Szczegółowe informacje na temat stosowania produktu, informacje o
charakterze naukowym oraz dotyczące aspektów proceduralnych znaleźć można w
odpowiednich modułach.

Cena:
Jak wiadomo, cena Protopiku jest zabójcza, w większości aptek wynosi
230-250 za tubkę 30g - to bardzo drogo - kto może sobie pozwolić na regularne
leczenie się tak drogim lekiem?

Gdyby dorosła osoba z ciężkim AZS chciała leczyć się Protopikiem, to
przy zajęciu zmianami 70-90% powierzchni skóry, dużym nasileniu,
współwystępującej erytrodermii - osoba taka musiałaby wydawać miesięcznie
2160zł - to bardzo oszczędna wersja - 3 tubki 30g na tydzień po 180zł, podczas
gdy w większości aptek, jak sie okazuje cena przekracza 200 pln (mimo
zapewnień ze strony Fujisawy, że cena nie przekroczy 200 pln). Jeśli chciałaby
się solidnie posmarować - tak jak zaleca firma Fujisawa w ulotce leku i w
swoich programach medycznych - to potrzebne są 4 tubki na tydzień
(przynajmniej na początku leczenia), co daje 2880zł - to absurdalnie wysoka cena za
leczenie!!! Absurdalnie wysoka, realna, miesięczna cena za zdrowie dla osoby
dotkniętej ostrym atopowym zapaleniem skóry.

Szwecja dopłaca swoim obywatelom do leczenia tym lekiem i to
proporcjonalnie do ilości w jakiej go potrzebują. W Niemczech Protopic również jest
refundowany, Niemiec płaci ok. 5 euro za tubę 50g! - to jest 25-30 pln, (przy
4-ro krotnie większych zarobkach niż w Polsce);

Protopic jest po pierwsze skuteczny - wiadomo, że nie u 100% pacjentów,
ale wyniki z badań klinicznych na tysiącach pacjentów (w Polsce było ich
kilkuset) na całym świecie mówią same za siebie. Jego skuteczność jest
bliska skuteczności sterydów, u niektórych większa. Po drugie jest to lek
bezpieczny (badania kliniczne).

Elidel:
1% (10 mg/g), krem, 15 g, tuba

1 g kremu zawiera 10 mg pimekrolimusu.
Działanie Pimekrolimus jest lipofilową pochodną makrolaktamu askomycyny
o działaniu przeciwzapalnym oraz wybiórczym na komórki inhibitorem syntezy
i wydzielania cytokin. Wykazuje duże powinowactwo do makrofiliny-12,
wiąże się z nią i hamuje zależną od wapnia fosfatazę kalcyneuryny, co
prowadzi do zahamowania syntezy limfocytów T. Wykazuje dużą aktywność
przeciwzapalną z potencjalnie małym wpływem na miejscową i układową odpowiedź
immunologiczną.
Wskazania Preparat jest wskazany do stosowania u pacjentów w wieku 2 lat i
powyżej z łagodnym i umiarkowanym atopowym zapaleniem skóry w
długotrwałym leczeniu cyklicznym, aby zapobiec zaostrzeniom choroby, a także w
krótkotrwałym leczeniu objawów przedmiotowych i podmiotowych.
Przeciwwskazania Nadwrażliwość na pimekrolimus, inne makrolaktamy lub
pozostałe składniki preparatu.
Środki ostrożności Preparatu nie należy stosować na powierzchnię
skóry objętą infekcją wirusową (herpes simplex, ospa wietrzna). Nie oceniano
skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu w leczeniu atopowego
zapalenia skóry z nadkażeniem bakteryjnym. Nie zaleca się stosowania
preparatu u pacjentów z erytrodermią, z zespołem Nethertona. Nie przeprowadzono
badań u pacjentów ze zmniejszoną odpornością i pacjentów z nowotworami
złośliwymi skóry (brak danych dotyczących stosowania u tych pacjentów).
Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią Preparat nie powinien
być stosowany w ciąży. Należy zachować ostrożność stosując preparat u
kobiet karmiących. Kobiety karmiące nie powinny stosować kremu na skórę
piersi, aby zapobiec niezamierzonemu podaniu kremu doustnie noworodkom.
Działania niepożądane Bardzo często (większe/równe 1/10): uczucie
pieczenia w miejscu stosowania kremu. Często (większe/równe 1/100 do 1/10):
podrażnienie, świąd i zaczerwienienie skóry oraz zapalenie mieszków
włosowych. Nieczęsto (większe/równe 1/1000 do 1/100): czyrak, liszajec,
opryszczka, półpasiec, opryszczkowe zapalenie skóry, mięczak zakaźny,
brodawczak skóry, odczyny skórne w miejscu zastosowania preparatu (wysypka, ból,
parestezje, łuszczenie się naskórka, suchość skóry, obrzęk i nasilenie
świerzbiączki).

WEWNĘTRZNIE:

Methotrexat:


Na receptę
Forma leku: iniekcje 5 mg; 20 mg; 50 mg; 500 mg; 1000 mg; tabletki 10
mg;...
Zawartość substancja czynna - methotrexate
Zamienniki Leku Methotrexat

Sposób działania Methotrexat hamuje przyrost komórek. Jest antagonistą
kwasu foliowego i hamuje syntezę kwasów nukleinowych. Zmniejsza odporność
ustroju. Mechanizm działania leku w leczeniu przewlekłego gośćca stawów
nie jest znany.
Zastosowanie Methotrexat stosuje się w leczeniu przewlekłej łuszczycy
oraz ostrego gośćca stawowego, gdy inne leki okazały się mało skuteczne.
Preparat stosuje się również w leczeniu leukemii (białaczki) u dzieci.
Preparat w zastrzykach stosuje się w leczeniu nowotworów m. in. płuc, skóry,
piersi.
Inne leki związane ze schorzeniami Białaczka Łuszczyca Nowotwory

Ostrzeżenie Leku nie wolno podawać w zaburzonej funkcji wątroby lub
nerek, w zaburzeniach w czynności szpiku kostnego. Leku nie wolno podawać w
poważnych infekcjach, alkoholizmie, a także w zmianach płucnych. Lek stosuje
się ostrożnie u cierpiących na cukrzycę.
Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Methotrexat stosuje
się jednocześnie z innymi lekami. Zamiar stosowania innych leków łącznie z
cytostatykiem należy omówić z lekarzem.
Działania niepożądane Leczenie łuszczycy i gośćca
>1/100
- Mdłości i zmiana w czynności wątroby.
- Brak apetytu.
- Biegunka, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.
- Wypadanie włosów.
- Wysypka.
- Bóle i zawroty głowy.

Infekcje
1/1000- <1/1000
- Krwawienia z nosa.
- Zahamowana czynność szpiku kostnego.
- Zmniejszone wydzielanie spermy.
- Zmiany płucne.
- Zaburzenie funkcji nerek oraz wątroby.

Leczenie nowotworów
>1/100
- Zahamowanie wytwarzania krwinek w szpiku kostnym.
- Zapalenie żołądka.
- Mdłości, wymioty, biegunka.
- Brak apetytu.
- Wysypka, pokrzywka.
- Żółtaczka.
- Zaburzenie funkcji nerek.

1/1000
- Zmniejszona odporność na infekcje.
- Krwawienia z przewodu pokarmowego.
- Stan zapalny jelit.
- Łysienie.
- Uczulenie na promienie słoneczne.
- Egzema.
- Zmiany w tkance płucnej.
- Gąbczenie kości.
- Napady padaczki oraz bóle głowy.
- Przejściowa bezpłodność.
- Zaburzenia miesiączkowania.
- Zmniejszenie wydzielania spermy.
- Zaburzona funkcja nerek.

<1/1000
- Zapalenie żył w kończynach górnych i dolnych.
- Depresja.
- Zapalenie płuc z kaszlem i gorączką.
- Impotencja.
Dawkowanie Dawkę ustala lekarz. Tabletki należy zażywać na 2 godziny
przed posiłkiem. Zastrzyki wykonuje wyłącznie służba zdrowia, która
udziela bliższych informacji o leku.
Ciąża i karmienie Ryzyko uszkodzenia płodu. O zastosowaniu leku musi
zadecydować lekarz. Istnieje prawdopodobieństwo, że preparat oddziałuje na
karmione dziecko. Nie wolno zażywać leku w okresie karmienia.




Interakcje Z uwagi na minimalny stopień wchłaniania preparatu, interakcje
z lekami o działaniu ogólnym są mało prawdopodobne. Dostępne dane
wskazują, że preparat może być równocześnie stosowany z antybiotykami,
lekami przeciwhistaminowymi i kortykosteroidami (podawanymi doustnie, donosowo lub
w postaci inhalacji). Ze względu na minimalny stopień absorpcji,
potencjalne systemowe interakcje ze szczepionkami są mało prawdopodobne. Nie badano
jednak tego typu interakcji i u pacjentów z zaawansowanym stopniem choroby
zaleca się wykonywanie szczepień w czasie przerw w leczeniu. Nie oceniano
jednoczesnego stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu przeciwzapalnym
stosowanymi miejscowo - preparat nie powinien być stosowany z
glikokortykosteroidami stosowanymi miejscowo i innymi preparatami o działaniu
przeciwzapalnym stosowanymi miejscowo. Nie ma doświadczenia w jednoczesnym stosowaniu
preparatu z terapiami immunosupresyjnymi stosowanymi w leczeniu atopowego
zapalenia skóry (fototerapia promieniami UVB, UVA, PUVA, azatiopryna i
cyklosporyna A).
Dawkowanie Dorośli i dzieci w wieku 2 lat i powyżej: cienką warstwę
kremu należy nakładać 2 razy na dobę na zmienioną chorobowo skórę,
następnie wcierając aż do całkowitego wchłonięcia się preparatu. Preparat
należy stosować aż do ustąpienia objawów choroby, po czym należy
zaprzestać stosowania preparatu. W długotrwałym leczeniu atopowego zapalenia
skóry, preparat należy zastosować po wystąpieniu pierwszych objawów tej
choroby aż do ustąpienia wszystkich objawów; po przerwaniu leczenia, terapię
należy wznowić po wystąpieniu pierwszych objawów nawrotu choroby.Nie ma
ograniczeń dotyczących całkowitej dawki dobowej leku, powierzchni ciała lub
czasu trwania leczenia. W przeprowadzonych badaniach klinicznych uzyskano
dane dotyczące stosowania preparatu w leczeniu cyklicznym trwającym 12
miesięcy. W przypadku braku poprawy po 6 tyg. stosowania leku lub w przypadku
zaostrzenia choroby, należy odstawić preparat i rozważyć zastosowanie innego
sposobu leczenia.
Wskazania: Nowotwory złośliwe i nowotworowe choroby krwi takie jak: ostra
białaczka, chłoniaki złośliwe nieziarnicze, zajęcie ośrodkowego układu
nerwowego w przebiegu ostrej białaczki, nabłoniak kosmówkowy, rak sutka,
jądra, jajnika, drobnokomórkowy rak płuc, nowotwory szyi i głowy,
nasieniaki, mięsaki kości. Lek stosuje się także w celu uzyskania immunosupresji
(hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych),
zwłaszcza w dermatologii, w ciężkich, uogólnionych i opornych na inne
leczenie postaciach łuszczycy, łuszczycowym i reumatoidalnym zapaleniu stawów,
oraz w transplantologii.

Dawkowanie: Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.

Możliwe skutki uboczne: Przewód pokarmowy: jadłowstręt, nudności i
wymioty, biegunki, zapalenie błon śluzowych jamy ustnej oraz błon śluzowych o
różnym stopniu nasilenia. Toksyczny wpływ na komórki wątroby mogący
prowadzić do marskości i ostrego zaniku wątroby. Układ krwiotwórczy:
mielosupresja ( zahamowanie czynności krwiotwórczej szpiku). Układ
moczowo-płciowy: toksyczny wpływ na nerki, skąpomocz, bezmocz, mocznica, krwiomocz,
zapalenie pęcherza moczowego, zaburzenia jajeczkowania i spermatogenezy,
zaburzenia miesiączkowania, uszkodzenie płodu. Układ nerwowy: toksyczny wpływ
na ośrodkowy układ nerwowy: bóle głowy, zaburzenia świadomości,
zaburzenia widzenia, niedowład połowiczy, drgawki. Skóra: odczyny alergiczne
(wysypka, świąd, pokrzywka), złuszczające zapalenie skóry, wypadanie
włosów, nadwrażliwość na światło, wybroczyny. Układ oddechowy: nacieki i
śródmiąższowe zwłóknienie płuc. Inne: gorączka, osteoporoza.

SULFALZINA

SULFASALAZIN; SULFASALAZIN EN

Na receptę
Forma leku: tabletki powlekane 500 mg
Zawartość substancja czynna - salazosulfapyridine

1 tabl. lub tabl. powl. EN zawiera 500 mg sulfasalazyny.
Zamienniki Leku Salazosulfapyridine

Sposób działania Sulfasalazin działa przeciwzapalnie głównie na błonę
śluzową w stanach zapalnych jelit. Działanie leku nie jest do końca
wyjaśnione w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów.


Lek o działaniu przeciwzapalnym. Działa immunosupresyjnie głównie w
obrębie tkanki łącznej, ścianie jelit i w płynach surowiczych,
prawdopodobnie wiąże również wolne rodniki tlenowe. Lepiej znane są jej metabolity
działające miejscowo w ścianie jelit i układowo, które hamowują
cykliczną oksygenazę i oksygenazę lipidową zapobiegając syntezie prostaglandyn,
leukotrienów i innych mediatorów zapalenia.
Zastosowanie Sulfasalazin stosuje się w leczeniu stanów zapalnych jelit,
zwłaszcza wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, chorobie
Leśniowskiego-Crohna, w celu zatrzymania uporczywych biegunek oraz zapobiegania ich
nawrotom.
Inne leki związane ze schorzeniami Crohna choroba

Ostrzeżenie Preparatu nie wolno podawać pacjentom uczulonym na
sulfonamidy, salicylany (Aspiryna) lub pacjentom cierpiącym na zwiększone wydalanie
barwników krwi (porfirię). Osoby cierpiące na niedomogę nerek, wątroby,
alergię, astmę lub niedobór enzymu - dehydrogenazy glukozo-6- fosforanowej
powinni powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji Sulfasalazinem.
Przed rozpoczęciem kuracji należy zbadać morfologię krwi, które to
badanie należy przeprowadzać regularnie w czasie leczenia.
Preparat może spowodować żółte zabarwienie skóry, a nawet szkieł
kontaktowych. Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Sulfasalazin
stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Zamiar stosowania innych leków
podczas kuracji preparatem należy omówić z lekarzem.


Ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby, astmą
oskrzelową i alergiami. Możliwa jest nadwrażliwość krzyżowa u osób
nadwrażliwych na furosemid, tiazydowe leki moczopędne, pochodne sulfonylomocznika i
antagonistów dehydratazy węglanowej. Zaleca się okresowe badania krwi
(pełna morfologia z rozmazem; w początkowym okresie leczenia 1-2 x na m-c, a
następnie co 3-6 m-cy), badanie moczu u pacjentów z niewydolnością nerek,
kontrolę czynności wątroby oraz prawidłowe nawodnienie pacjenta.
Działania niepożądane >1/100
- Mdłości, bóle brzucha.
- Brak apetytu.
- Lekkie podwyższenie temperatury ciała.
- Wysypka, świąd, bóle głowy.
- Objawy te można złagodzić zmniejszając dawkę na kilka dni, jednak nie
należy tego robić bez porozumienia z lekarzem.
- Preparat zmniejsza wydzielanie spermy. Po zakończeniu kuracji następuje
normalizacja wydzielania spermy.

1/1000- <1/1000
- Zmiany w obrazie krwi, zmniejszenie liczby białych ciałek krwi,
zmniejszenie liczby trombocytów (płytek krwi), zmiany w funkcji szpiku kostnego.
- Złośliwa anemia.
- Bóle stawów.
- Zmiany w pracy trzustki, nerek, wątroby oraz centralnego systemu
nerwowego.
- W rzadkich razach reakcje uczuleniowe, objawiające się
nadwrażliwością na promienie ultrafioletowe, obrzękiem twarzy, dusznością, kaszlem,
zmęczeniem, gorączką i uporczywymi mdłościami.
W razie zaobserwowania takich objawów należy leczenie przerwać i
skontaktować się z lekarzem.


Często:
zaburzenia żołądkowo-jelitowe, utrata apetytu, gorączka, bóle głowy,
rumień, świąd, przemijająca oligospermia.

Rzadko:
zmiany we krwi (niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, trombocytopenia,
niedokrwistość megaloblastyczna, niedokrwistość aplastyczna), zaburzenia
o.u.n. (zawroty głowy, zaburzenia snu, depresja), układu moczowego
(białkomocz, krwiomocz, kryształy w moczu) oraz reakcji skórnych
(pomarańczowożółte zabarwienie skóry).

Bardzo rzadko: aseptyczne zapalenie opon mózgowych, agranulocytoza,
zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, neuropatia obwodowa, pokrzywka,
złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona, zespół nerczycowy,
duszność, kaszel, nacieki w tkance płucnej, zwłókniające zapalenie
pęcherzyków płucnych, bóle stawów, obrzęki twarzy, nadwrażliwość na światło.
Może dojść do wzrostu stężenia bilirubiny i aktywności amylazy,
fosfatazy alkalicznej oraz aminotransferaz w surowicy.
Dawkowanie Dawkę ustala lekarz. Zazwyczaj kuracja jest długotrwała.
Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza, w przeciwnym razie może
nastąpić nasilenie lub nawrót choroby. Tabletki należy w miarę możliwości
zażywać zawsze o tej samej porze dnia najlepiej w trakcie jedzenia -
przerwa nocna nie powinna być dłuższa niż 8 godzin.


Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i odbytnicy: dorośli, ostra postać
choroby 4-8 g/dobę, leczenie podtrzymujące remisję - stopniowe
zmniejszanie dawki do 2 g/dobę - czas leczenia jest nieokreślony, dzieci >2 lat, ostra
postać choroby 40-60 mg/kg mc./dobę, leczenie podtrzymujące remisję
20-30 mg/kg mc./dobę. Choroba Leśniowskiego-Crohna: dorośli, ostra postać
choroby 4-8 g/dobę, leczenie podtrzymujące remisję - stopniowe zmniejszanie
dawki do 2 g/dobę - czas leczenia jest nieokreślony, dzieci >2 lat, ostra
postać choroby 40-60 mg/kg mc./dobę, leczenie podtrzymujące remisję 20-30
mg/kg mc./dobę. Reumatoidalne zapalenie stawów: dorośli, przez pierwszy
tydzień 500 mg/dobę, następnie dawkę stopniowo zwiększać w ciągu 4 tyg.
do 2 g/dobę, dawka max. 3 g/dobę w 3-4 dawkach podzielonych. Działanie leku
pojawia się po 6-10 tyg. leczenia i powinno trwać co najmniej 6 m-cy.
Ciąża i karmienie Nie stwierdzono jakiegokolwiek szkodliwego wpływu
preparatu na płód.
Sulfasalazin przenika do mleka matki. Zamiar stosowania leku podczas
karmienia piersią należy omówić z lekarzem.


W ciąży można stosować lek tylko w razie zdecydowanej konieczności i w
najmniejszych dawkach skutecznych (kat. B). Nie zaleca się jego stosowania w
III trymestrze ciąży (lek może wypierać u noworodków bilirubinę z jej
połączeń z białkami osocza i doprowadzać do żółtaczki jąder
podkorowych). Nie zaleca się w laktacji (działanie sulfasalazyny u dzieci nie jest
dostatecznie przebadane).
Wskazania: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba
Leśniowskiego-Crohna, w reumatoidalnym zapaleniu stawów, zapalenie stawów kręgosłupa, w
niektórych innych zapaleniach stawów, gdy leczenie innymi niesteroidowymi
lekami przeciwzapalnymi jest nieskuteczne.

Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania preparatu ustala
lekarz. Lek należy przyjmować po posiłku,popijając obficie wodą,
tabletki należy połykać w całości, nie wolno ich kruszyć ani łamać. Lek
zaczyna działać po około 6-8 tygodniach stosowania. Leczenie podtrzymujące
trwa około roku. Uwaga! W trakcie leczenia zaleca się przyjmowanie dużej
ilości płynów, aby zapobiec krystalurii i tworzeniu się kamieni. Aby
leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać
zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku
opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy
sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy
stosować leku po terminie ważności.Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym
opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami
producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem
leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani
używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Możliwe skutki uboczne: Ból głowy, gorączka, utrata apetytu, bóle
brzucha, nudności, zaburzenia żołądkowe, zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych, zmiany obrazu krwi. Dlatego zalecane jest przed rozpoczęciem
leczenia oraz co 2 tygodnie w czasie pierwszych 3 miesięcy leczenia należy
kontrolować obraz krwi (włącznie z rozmazem białych krwinek) i czynność
wątroby. Przez kolejne 3 miesiące należy przeprowadzać okresowe badania
kontrolne co 4 tygodnie. Następnie obraz krwi i czynność wątroby należy
kontrolować co 3 miesiące. Ponadto podczas leczenia występują: zmiany
skórne takie jak wysypka, pokrzywka, świąd, rumień, przemijająca
oligospermia. Rzadziej: zawroty głowy, stany depresyjne, szum w uszach. Sporadycznie
reakcje nadwrażliwości, choroba posurowicza, obrzęk twarzy, zapalenie
trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie wątroby, sinica,
złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, zmiany skóry wywołane
czynnikami toksycznymi, łysienie, liszaj płaski, włókniejące zapalenie
pęcherzyków płucnych, duszność, kaszel, bóle stawów i mięśni,
zespół nerczycowy, białkomocz, krwiomocz, kryształy w moczu, śródmiąższowe
zapalenie nerek, zapalenie osierdzia, neuropatia obwodowa. Uwaga!
Sulfasalazyna może powodować żółte zabarwienie skóry i moczu. W przypadku
wystąpienia innych, niewymienionych działań niepożądanych należy poinformować
lekarza. Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na sprawność
psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.

CYKLOSPORYNA:
Cyklosporyna (cyclosporine, ciclosporin, ATC L 04 AD 01) – organiczny
związek chemiczny, lek o działaniu immunosupresyjnym. Cyklosporyna jest
cyklicznym peptydem złożonym z 11 aminokwasów (undekapeptyd), po raz pierwszy
wyizolowanym z grzybów Tolypocladium inflatum znalezionych w próbce ziemi
pochodzącej z Norwegii.
Cyklosporyna wiąże się z cyklofiliną, białkiem cytoplazmatycznym
limfocytów T. Kompleks cyklosporyna-cyklofilina wiąże kalcyneurynę,
uniemożliwiając jej aktywację NFAT, czynnika transkrypcyjnego pobudzającego
transkrypcję interleukiny 2. Działanie cyklosporyny ma miejsce we wczesnych fazach
cyklu komórkowego (G0 i G1).

Cyklosporyna hamuje komórkowe i humoralne reakcje immunologiczne i
modyfikuje reakcje zapalne. Działanie cyklosporyny wpływa na proces aktywacji
limfocytów TH, przez co pośrednio hamuje produkcję przeciwciał i aktywację
makrofagów. W niewielkim stopniu wpływa hamująco na limfocyty B.
Stosowana jest przede wszystkim do leczenia pacjentów po przeszczepach.
Znalazła zastosowanie w leczeniu ostrego atopowego zapalenia skóry oraz
łuszczycy. Prowadzone doświadczenia w zakresie stosowania po udarach mózgu i
uszkodzeniach rdzenia kręgowego (w celu zminimalizowania uszkodzeń wtórnych
powodowanych przez układ odpornościowy chorego).
Nadwrażliwość na cyklosporynę lub inne składniki preparatu. Nie zaleca
się dzieciom poniżej 1 roku, pacjentom ze schorzeniami nerek ( z wyjątkiem
zespołu nerczycowego) lub wątroby, nadciśnieniem opornym na leczenie,
zakażeniami wirusowymi (zwłaszcza Herpex Simplex z uwagi na zagrożenie
uogólnieniem choroby oraz Varicella-Zoster) i nowotworami złośliwymi. Na
podstawie ulotki Equoralu.
Działania występujące u pacjentów leczonych ze wskazań
transplantologicznych są zazwyczaj bardziej nasilone i częstsze. Najczęstsze z nich to:
zaburzenia czynności nerek,
nadciśnienie tętnicze,
drżenie,
bóle głowy,
hiperlipidemia.

Rzadsze działania niepożądane:
jadłowstręt,
nudności i wymioty,
bóle brzucha,
biegunka,
hiperplazja dziąseł,
zaburzenia czynności wątroby,
zapalenie trzustki,
hiperurykemia,
hiperkaliemia,
hipomagnezemia,
hipoglikemia,
kurcze mięśni,
mialgia,
osłabienie mięśni,
miopatia,
trombocytopenia mikroangiopatyczna,
niedokrwistość hemolityczna,
zespół hemolityczno-mocznicowy,
nadmierne owłosienie,
wysypki alergiczne,
zmęczenie,
obrzęki i przyrost masy ciała (zatrzymanie wody w organizmie),
zaburzenia cyklu miesięcznego,
ginekomastia,
parestezje,
objawy encefalopatii,
polineuropatia obwodowa,
obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.

leki z zawartością cyklosporyny :
SANDIMMUM NEORAL
EQUORAL
GENGRAF

SANDIMMUM NEORAL:
Wskazania: Zapobieganie odrzuceniu przeszczepu i leczenie odrzucenia
przeszczepów. Ponadto w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, atopowego
zapalenia skóry, łuszczycy, zespołu nerczycowego, zapalenia błony naczyniowej
oka.

Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala
lekarz. Kapsułki należy połykać w całości. Roztwór doustny należy
rozcieńczyć, najlepiej w soku pomarańczowym lub jabłkowym (nie należy
stosować soku grejpfrutowego). Uwaga! W trakcie leczenia należy unikać
bezpośredniej ekspozycji na światło słoneczne i promieniowanie UV z uwagi na
zagrożenie rakiem skóry. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej
bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z
właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed
zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu
(etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek
w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym
dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez
lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go
odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez
konsultacji z lekarzem.

Możliwe skutki uboczne: Nadmierne owłosienie, drżenie, zaburzenie
czynności nerek, nadciśnienie (szczególnie u pacjentów po przeszczepie serca),
zaburzenia czynności wątroby, zmęczenie, przerost dziąseł, zaburzenia
żołądkowo-jelitowe (jadłowstręt, nudności, wymioty, bóle brzucha,
biegunka) oraz uczucie pieczenia dłoni i stóp (występujące zazwyczaj w pierwszym
tygodniu leczenia). Wpływ cyklosporyny na uszkodzenie nerek jest
odwracalny; występuje najczęściej 2-3 miesiące po przeszczepie i po zmniejszeniu
dawki leku ulega cofnięciu. Uwaga! W trakcie leczenia należy unikać
bezpośredniej ekspozycji na światło słoneczne i promieniowanie UV z uwagi na
zagrożenie rakiem skóry. Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na
sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz
obsługę maszyn.

Poinformuj lekarza:Gdy masz nadwrażliwość na cyklosporynę lub pozostałe
składniki preparatu, zaburzenia czynności nerek, nadciśnienie tętnicze,
zakażenia, wszelkie nowotwory złośliwe, zmiany nowotworowe, stany
przedrakowe, zakażenie wirusem opryszczki, zakażenie skóry gronkowcem złocistym.
Gdy przyjmujesz inne leki immunosupresyjne, niesteroidowe leki
przeciwzapalne, leki na nadciśnienie, ranitydynę, cymetydynę, aminoglikozydy,
ketokonazol, amfoterycynę B, chinidynę, teofilinę, doustne środki
antykoncepcyjne, glikokortykosteroidy, preparaty dziurawca. Ponadto należy poinformować
lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez
recepty. Uwaga! Podczas terapii lekiem Sandimmun Neoral szczepionki mogą
byc mniej skuteczne. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w
ciąży, a także gdy karmisz piersią. Stosowanie leku w ciąży ograniczone jest
do przypadków, gdy potencjalne korzyści dla matki wynikające ze stosowania
leku przewyżaszają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie stosować w okresie
karmienia piersią.


EQUORAL:
Wskazania: Zapobieganie odrzuceniu przeszczepu i leczenie odrzucenia
przeszczepów. Ponadto w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, łuszczycy,
zespołu nerczycowego, endogennego zapalenia błony naczyniowej oka.

Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala
lekarz.

Możliwe skutki uboczne: Zależą od dawki i ustępują po jej zmniejszeniu.
Najczęściej obserwowano: nadmierne owłosienie, drżenie, zaburzenie
czynności nerek, nadciśnienie (szczególnie u pacjentów po przeszczepie serca),
zaburzenia czynności wątroby, zmęczenie, przerost dziąseł, zaburzenia
żołądkowo-jelitowe (jadłowstręt, nudności, wymioty, bóle brzucha,
biegunka) oraz uczucie pieczenia dłoni i stóp (występujące zazwyczaj w
pierwszym tygodniu leczenia). Wpływ cyklosporyny na uszkodzenie nerek jest
odwracalny; występuje najczęściej 2-3 miesiące po przeszczepie i po zmniejszeniu
dawki leku ulega cofnięciu.

Poinformuj lekarza:Gdy masz nadwrażliwość na cyklosporynę lub pozostałe
składniki preparatu, zaburzenia czynności nerek, nadciśnienie tętnicze,
zakażenia,wszelkie nowotwory złośliwe, zmiany nowotworowe, stany
przedrakowe, zakażenie wirusem opryszczki, zakażenie skóry gronkowcem złocistym.
Gdy przyjmujesz inne leki imunosupresyjne, niesteroidowe leki przeciwzapalne,
leki na nadciśnienie, ranitydynę, cymetydynę, aminoglikozydy, ketokonazol,
amfoterycynę B, chinidynę, teofilinę, doustne środki antykoncepcyjne,
glikokortykoseteroidy. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży,
a także gdy karmisz piersią.


GENGRAF:
Wskazania: Zapobieganie odrzuceniu przeszczepów (po przeszczepieniu
wątroby, nerek, płuc, trzustki, serca, skóry, szpiku); jako leczenie
wspomagające w niektórych chorobach autoimmunologicznych (tj. chorobach, których
przyczyną jest skierowanie naturalnej odporności organizmu przeciwko własnym
tkankom i narządom), w zespole nerczycowym, w łuszczycy, w zapaleniu błony
naczyniowej oka, w ciężkich postaciach reumatoidalnego zapalenia stawów
(RZS) i atopowego zapalenia skóry (AZS).

Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala
lekarz. W trakcie leczenia nie należy spożywać soku grejpfrutowego.

Możliwe skutki uboczne: Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (
bóle brzucha, nudności, wymioty), uczucie zmęczenia, uczucie mrowienia w
kończynach, wzrost ciśnienia tętniczego, upośledzenie czynności nerek;
nadmierne owłosienie, zaburzenia miesiączkowania; skórne reakcje
nadwrażliwości. Długotrwałe stosowanie leku może zwiększać ryzyko rozwoju zmian
nowotworowych.

Poinformuj lekarza:Gdy masz nadwrażliwość na składniki preparatu,
schorzenia nerek i/lub wątroby, nadciśnienie tętnicze, choroby nowotworowe,
cukrzycę. Gdy planujesz szczepienia ochronne, przyjmujesz inne leki
immunosupresyjne, antybiotyki (zwłaszcza antybiotyki aminoglikozydowe, np.: Gentamycin -
ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia nerek), amfoterycynę B
(Amphocil), ciprofloksacynę (Ciprobay, Cipronex), trimetoprym (Bactrim, Biseptol),
leki przeciwnowotworowe, rifampicynę, leki przeciwpadaczkowe, fenobarbital
(Luminalum), prymidon (Mizodin), metamizol (Pyralginum, Scopolan compositum),
leki przeciwgrzybicze (Ketokonazol), leki przeciwarytmiczne, hormonalne
środki antykoncepcyjne, leki moczopędne oszczędzające wydalanie potasu (np.
Spironol, Verospiron), leki obniżające poziom cholesterolu (Lescol, Zocor),
disulfiram, metronidazol. Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w
ciąży albo karmisz piersią.




HYDROKSYMOCZNIK:
Hydroksymocznik

hydroxycarbamide, antileucaemicum, cytostaticum L01XX

Działanie:
Cytostatyk. Działa cytotoksycznie i antymitotycznie poprzez blokowanie
reduktazy rybonukleotydowej, przekształcającej rybonukleotydy do
deoksyrybonukleotydów (kluczowy etap syntezy DNA) oraz bezpośrednie uszkadzanie DNA -
powoduje złamania i fragmentację chromosomów oraz translokacje. Efektem jest
zatrzymanie wzrostu komórek w fazach S i G1. Nie hamuje syntezy RNA i
białek. Działając na szpik, powoduje przede wszystkim zahamowanie tworzenia
granulocytów, a w mniejszym stopniu płytek krwi i erytrocytów. Dobrze się
wchłania z przewodu pokarmowego. tmax - ok. 1-2 h. t1/2 wynosi 4 h. Jest
częściowo metabolizowany w wątrobie i nerkach do mocznika. W 50-80% wydalany w
ciągu 12 h z moczem w postaci niezmienionej, w niewielkim odsetku w postaci
mocznika. Nie kumuluje się w organizmie.

Wskazania:
Do niedawna podstawowy lek w przewlekłej białaczce szpikowejw fazie
przewlekłej a także w fazie akceleracji. Inne zespoły mieloproliferacyjne:
czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna z dużym ryzykiem wystąpienia
powikłań zakrzepowo-zatorowych, osteomielofibroza. Paliatywne leczenie
opornych ostrych białaczek szpikowych oraz białaczek u osób w podeszłym wieku.
Stosowany również w czerniaku złośliwym, zaawansowanym, opornym na
leczenie raku jajnika, płaskokomórkowym raku krtani, niedokrwistości
sierpowatokrwinkowej, łuszczycy.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na lek. Upośledzenie czynności szpiku kostnego -
zmniejszenie liczby leukocytów <2500/ml, płytek krwi <100 000/ml lub ciężka
niedokrwistość. Niewydolność wątroby i nerek. Należy zachować ostrożność
u chorych poddanych radioterapii lub leczeniu innymi lekami
przeciwnowotworowymi. Podczas leczenia należy przynajmniej raz w tyg. kontrolować
morfologię krwi oraz czynność wątroby i nerek. Należy zachować ostrożność u
chorych na nowotwory nerek oraz u chorych w podeszłym wieku. W trakcie
leczenia może się zwiększyć stężenie kwasu moczowego, co może wymagać
modyfikacji dawkowania. Podczas leczenia chory powinien otrzymywać dużą ilość
płynów. U chorych leczonych przewlekle z powodu samoistnej
nadpłytkowości lub czerwienicy prawdziwej może dojść do rozwoju wtórnej białaczki. W
trakcie leczenia należy obserwować zmiany skórne u chorych, ponieważ u
osób leczonych hydroksymocznikiem opisano przypadki rozwoju raka
płaskonabłonkowego skóry. Lek może prowadzić do powstania bolesnych, trudno gojących
się owrzodzeń podudzi - wymaga to przerwania leczenia. Nie stosować u
chorych z wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy i
upośledzeniem wchłaniania glukozy i galaktozy. Należy zachować szczególną
ostrożność u zakażonych HIV leczonych didanozyną i stawudyną lub samą
didanozyną, ponieważ w trakcie leczenia tych chorych hyroksymocznikiem stwierdzono
przypadki ostrego zapalenia trzustki oraz uszkodzenia i niewydolności wątroby
prowadzących niekiedy do zgonu, a także występowanie obwodowej
neuropatii. U chorych na choroby mieloproliferacyjne leczonych hydroksymocznikiem,
zwłaszcza u chorych, którzy leczeni byli interferonem wystąpić może
zapalenie naczyń skóry prowadzące do owrzodzeń i zgorzeli. Należy zachować
ostrożność u chorych w podeszłym wieku i w razie potrzeby stosować mniejsze
dawki.

Interakcje:
Inne leki o potencjalnie mielosupresyjnym działaniu mogą potęgować
działanie hydroksymocznika i zwiększać ryzyko upośledzenia czynności układu
odpornościowego. U chorych napromienianych mogą się nasilić objawy
rumienia. In vitro hydroksymocznik nasila działanie arabinozydu cytozyny i
fluoropirymidyn.

Działanie niepożądane:
Uszkodzenie układu krwiotwórczego - leukopenia, niedokrwistość typu
megaloblastycznego, rzadziej małopłytkowość, niedokrwistość. Są
wywoływane stosunkowo łatwo, szybko ustępują po odstawieniu leku. Zaburzenia
czynności przewodu pokarmowego - utrata łaknienia, nudności i wymioty, wzdęcia,
bóle brzucha, biegunka lub zaparcie. Dreszcze, złe samopoczucie, gorączka
polekowa. Rzadziej odczyny skórne (osutka plamisto-grudkowa, rumień
twarzy, rumień dystalnych części kończyn), zapalenie jamy ustnej, bóle i
zawroty głowy, rozlane nacieki płucne, alergiczne zapalenie pęcherzyków
płucnych, zaburzenia czynności nerek, utrudnione oddawanie moczu, zaburzenia
miesiączkowania, wypadanie włosów, zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych, zaburzenia orientacji, omamy. Zapalenie naczyń skóry prowadzące do
owrzodzeń i zgorzeli. Lek powoduje zmniejszenie stężenia żelaza w surowicy
oraz zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi. W przypadku
przedawkowania objawy dotyczą głównie skóry i błon śluzowych: ostre zapalenie jamy
ustnej, bolesność, pojawienie się fioletowych grudek na skórze, obrzęk
dłoni i stóp prowadzące do złuszczania się skóry. Należy
przeprowadzić płukanie żołądka, a następnie monitorować parametry układu
krwiotwórczego i zastosować leczenie podtrzymujące.

Ciąża i laktacja:
Kategoria D. Hydroksymocznik może działać genotoksycznie. W trakcie
leczenia i 3 mies. po jego zakończeniu należy stosować skuteczne metody
antykoncepcji. Lek przenika do pokarmu kobiecego; nie stosować w okresie karmienia
piersią.

Dawkowanie:
P.o. Dorośli. Przewlekła białaczka szpikowa: początkowo 20-40 mg/kg
mc./d, następnie w leczeniu podtrzymującym w zależności od liczby leukocytów
15-30 mg/kg mc./d (dawkę należy dobierać w ten sposób, aby liczba
białych krwinek wynosiła 5000-10 000/ml); w zaostrzeniu do 60 mg/kg mc./d.
Nadpłytkowość samoistna. Początkowo 15-40 mg/kg mc./d; po uzyskaniu remisji w
leczeniu podtrzymującym 10-20 mg/kg mc./d (należy utrzymywać liczbę
płytek krwi <600 000/ml, a liczbę białych krwinek <4000/ml); w zaostrzeniu 25-50
mg/kg mc./d. Czerwienica prawdziwa. Początkowo 15-20 mg/kg mc./d, w
leczeniu podtrzymującym zwykle 10 mg/kg mc./d (należy utrzymywać hematokryt <45%,
a liczbę płytek krwi <400 000/ml). Mielofibroza. Początkowo 5-20 mg/kg
mc./d; w leczeniu podtrzymującym 10 mg/kg mc./d. Paliatywne leczenie ostrej
białaczki szpikowej. 1000-5000 mg/d, tak by liczba blastów utrzymywała się
na poziomie do kilku tysięcy. Niedokrwistość sierpowatokrwinkowa.
Początkowo 15 mg/kg mc./d, następnie w zależności od liczby krwinek dawkę można
stopniowo zwiększać do 35 mg/kg mc./d. W nowotworach litych 80 mg/kg mc.
co 3 dni (w nowotworach głowy i szyi w skojarzeniu z radioterapią) lub 20-30
mg/kg mc./d. Łuszczyca krostkowa: 1,5-2 g raz na dobę lub w 3-4 dawkach
podzielonych przez 7-10 dni, następnie przerwa 3-5 dni.

Uwagi:
Stosowanie hydroksymocznika wiąże się z małym ryzykiem wystąpienia
wymiotów; nie zaleca się rutynowego podawania leków przeciwwymiotnych. W
trakcie leczenia może wystąpić megalocytoza, która nie reaguje na leczenie
kwasem foliowym i wit. B12. Hydroksymocznik może upośledzać zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu. Kapsułki
należy połykać w całości, nie dopuszczając do ich rozpadnięcia się w
ustach. Lek powinien być stosowany pod nadzorem onkologa klinicznego z odpowiednim
doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Preparaty:
hydroxycarbamide

ARAVA:
Wskazania: Leczenie czynnej postaci reumatoidalnego zapalenia stawów u
dorosłych. Leczenie aktywnej postaci artropatii łuszczycowej (łuszczycowe
zapalenie staw).

Dawkowanie: Doustnie. Dawkowanie i częstotliwość przyjmowania leku ustala
lekarz. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłku, tabletki
należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. W trakcie
stosowania leku nie wolno spożywać alkoholu.

Możliwe skutki uboczne: Często mogą wystąpić: łagodny wzrost
ciśnienia tętniczego krwi, biegunka, nudności, wymioty, jadłowstręt, choroby
błony śluzowej jamy ustnej (np. aftowe zapalenie, owrzodzenie), bóle brzucha,
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zmniejszenie masy ciała,
ból i zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia czucia, zapalenie pochewek
ścięgien, nasilenie wypadania włosów, wyprysk, suchość skóry, łagodne
reakcje alergiczne, wysypka (w tym grudkowo-plamkowa), świąd.

Poinformuj lekarza:Gdy cierpisz na zaburzenia czynności wątroby, ciężkie
niedobory odporności (np. AIDS), znaczne zaburzenie czynności szpiku i
nerek, ciężkie zakażenia. Gdy przyjmujesz metotreksat, ryfampicynę,
fenytoinę, warfarynę. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub
karmisz piersią. Preparatu nie wolno stosować u kobiet w ciąży i w wieku
rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji zarówno podczas
leczenia jak i po jego zakończeniu (muszą upłynąc 2 lata od zakończenia
leczenia do planowanego zajścia w ciążę).
" Wyrokiem losu z ludżmi się bratamy; Nikt nie podąża sam. Cokolwiek w życiu innym damy, zwraca się zawsze nam. " Edwin Markham
Awatar użytkownika
BT37
Administrator
Administrator
 
Posty: 1012
Rejestracja: 08 Sty 2010, 00:19

Re: leki immunosupresyjne - przegląd

Postprzez yolanta » 13 Kwi 2013, 10:35

Jestem po kilku nieskutecznych terapiach łzs , jedynie pomaga mi ARAVA .W 2004 w szpitalu wyprowadzono mnie Aravą 20mg z wielkiego cierpienia. Po 2 latach przyjmowania jej uzyskałam okres remisji 5 lat cudownego życia.
Przyszedł kolejny rzut choroby, gorszy...(może i wiek swoje dokłada )Powróciłam do Aravy...i znowu powstałam z martwych.Niestety nie obejmuje mnie refundacja,leczona byłam z próbek od firmy farm. Nie mogę przerwać brania po półrocznej kuracji z tak dobrym skutkiem.To dla mnie być albo nie być...Błagam o pomoc w uzyskaniu każdej ilości leku resztek ,po czyjejś nieskończonej terapii z powodu skutków ubocznych, jakiejś recepty refund. czy próbek.Każda tabletka jest dla mnie cenna jak złoto.
Katarzyna
yolanta
Nowa Biedroneczka
Nowa Biedroneczka
 
Posty: 4
Rejestracja: 13 Maj 2012, 12:32

Re: leki immunosupresyjne - przegląd

Postprzez Amazonka » 15 Kwi 2013, 09:57

W sumie nie masz nic do stracenia. Poróbuj innych metod. Ja nie mam łuszczycy 9 lat.

Na mnie testowano jakiś lek z cyklosporyną (1996). Przyjmowałem doustnie tabletki ze 4 tygodnie. Po tym miałem 3 lata spokoju.
Bylo jakieś 5% zmian. Mogłem się rozbierać, opalać. Pojechałem na Cypr, żeby skasować te 5%.(+urlop) Po tym była katastrofa ,totalna katastrofa.
Profesor Langner nie wiedział co jest "grane". Jakoś udało mi się z tego wyjść.
W następnym ro ku po Tunezji efekt był identyczny. Przypuszczam, że nabawiłem się, sam nie wiem czego. Słońce ,słońce +woda morska ? Jakieś uczulenie ? Nigdy przedtem mi to nie przeszkadzało.
Jak widać łapiduchy nie bardzo rozumieją skutki działania leków. Mój wniosek na dziś to ta cyklosporyna. Czyli MTX i cyklosporyna to nic innego tylko blokada złuszczania.
Konfrontując z moją hipotezą (prywatną) , że łuszczyca , to wydalanie prze z skórę, wiec mammy taki logiczny efekt = kumulację i eksplozję tego co się zebrało. W celu wydalenia. Podobne wnioski wyciągałem 20 lat temu, przy leczeniu mieszankami redukcyjnymi = oczyszczanie. Wcale nie leczenie tylko miejscowe. Także wskazuje na to tzw. efekt zadrapania, wkłucia = efekt miejscowa łuszczyca.
Patrząc na moją opcję ( 4 tyg terapii), nie wiadomo jakie są długofalowe skutki uboczne leczenia immunopresyjnego.
Chwalcie łąki umajone... Chwalcie z nami Panią Świata jej dłoń nasza wieniec splata
Amazonka
Biedronkowy Doradca
Biedronkowy Doradca
 
Posty: 165
Rejestracja: 22 Paź 2012, 17:43
Miejscowość: Warszawa

Re: leki immunosupresyjne - przegląd

Postprzez basia46 » 15 Kwi 2013, 10:16

Konfrontując z moją hipotezą (prywatną) , że łuszczyca , to wydalanie prze z skórę, wiec mammy taki logiczny efekt = kumulację i eksplozję tego co się zebrało.

takie i moje wnioski :D
"Można żyć na dwa sposoby: jakby cuda nie istniały, i jakby - wszystko było cudem. Wierzę w ten drugi sposób". - A. Einstein
Awatar użytkownika
basia46
Biedronkowy Weteran
Biedronkowy Weteran
 
Posty: 612
Rejestracja: 03 Gru 2011, 14:20

Re: leki immunosupresyjne - przegląd

Postprzez Amazonka » 16 Kwi 2013, 20:38

Pozostaje pytanie bez odpowiedzi. Czyto wirus, pasożyt produkuje toksyny, czy to efekt spraw żywieniowych.
Dlaczego typowo łuszczyca wyłazi z okolic stawów ?
Ja stawiam, na wirusa, pasożyta. Na którego nie mamy odporności (genetyka). Stąd liczne leki znane od dawna zwiększające odporność.
W latach 80-tych doktor z kliniki kazała jeść główkę czosnku dziennie. Zjadałem w opłatkach na pastylki. Nie dało rady tyle zjadać.
Chwalcie łąki umajone... Chwalcie z nami Panią Świata jej dłoń nasza wieniec splata
Amazonka
Biedronkowy Doradca
Biedronkowy Doradca
 
Posty: 165
Rejestracja: 22 Paź 2012, 17:43
Miejscowość: Warszawa


Wróć do Leki immunosupresyjne

Kto jest na forum

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 3 gości

cron